Roerdalen is een van de groenste gemeenten in Limburg.

Dat komt niet alleen door onze natuurgebieden, zoals de Meinweg en het Roerdal, ook onze dorpen en de wegen staan vol bomen. Dat maakt onze gemeente zo aantrekkelijk om te wonen. Ik hoor dat ook regelmatig van mensen die onze gemeente bezoeken. Houden zo dus, zou je zeggen. Maar zo gemakkelijk ligt het helaas niet. Ik zit met een dilemma en ben op zoek naar creatieve ideeën. Kun jij me helpen?

Guilty pleasures, wie heeft ze niet? In mijn top 10 staan (in willekeurige volgorde): een reep Bon Bon Bloc in één keer naar binnen werken, dansen op de muziek van ABBA en kijken naar televisieprogramma’s zoals Een dubbeltje op zijn kant of De andere kant van Nederland. In dat laatste programma wordt gesproken over schuldhulpverlening en bewindvoering. Is dat niet hetzelfde? Wat is het verschil? Om daar achter te komen bel ik met Linda Henderickx, schuldhulpverlener bij PLANgroep.

Iris Donkers en haar collega's gingen afgelopen weken op pad. In de dorpen spraken ze met inwoners over de toekomst van het sociaal beleid in gemeente Roerdalen.

Victor van Hooijdonk van de Archery Club schrijft in deze blog over de samenwerking die tot het nieuwe subsidiestelsel voor verenigingen en vrijwilligersorganisaties heeft geleid.

Blatende heelmeester voor brandwonden

De wekker gaat. Koffie, brood, alles inpakken, hondjes mee en gaan: op weg naar De Meinweg. We zijn daar nog niet met de schaapskudde aan het werk, maar vandaag ga ik er materiaal voor het hoefjesbad ophalen. Na een drukke start van het begrazingsjaar staat de kudde achter het Fletcherhotel op 'het Veen'. Eenmaal aangekomen op De Meinweg is duidelijk dat ik daar zo lang mogelijk moet wegblijven: alles is er dor en droog. Terug op stal drinken we koffie, praten we over de droogte en een alternatieve planning, die direct in het water valt als een collega binnenkomt met schokkend nieuws: er is rook te zien, het komt van De Meinweg.

De brand op De Meinweg is alweer een aantal weken geleden. Er groeit inmiddels gras tussen de verschroeide heide. Fris groen tegen al dat treurige zwart. Wat mij opvalt: er staan nog verrassend veel bomen overeind. Voor wie oppervlakkig kijkt, lijkt de schade mee te vallen, maar is dat ook echt zo? Bioloog en ecoloog Ton Lenders doet al tientallen jaren onderzoek in De Meinweg, onder andere naar hét icoon van de Meinweg: de adder. Als iemand kan vertellen over hoe het nu met de adders en met andere dieren in het verbrande gebied gaat, is hij het.

In je eentje zorgen voor een kind is niet altijd even makkelijk. Zeker niet wanneer je dochter extra zorg nodig heeft en je als moeder geen oplaadpunt hebt voor jezelf. Een situatie die regelmatig voorkomt, ook in onze gemeente. Gelukkig is daar dankzij Buurtgezinnen een oplossing voor.

Dorpscontactpersoon Paul Arns vertelt over de impact van het coronavirus op zijn werk. Als dorpscontactpersoon en vooral als tijdelijke ondersteuner TOZO: de inkomensondersteuning voor ondernemers in coronatijd.

Op maandagmiddag kwart over één horen we van alle kanten sirenes. Snel opzoeken wat er gebeurd is. Tien minuten later zien we een grote witte rookpluim boven de Meinweg hangen. Mijn zoon stapt op de fiets en maakt vanaf Koezoep een foto. Ik ben direct bezorgd: ‘Waar is die brand precies?’ vraag ik aan vriendin die op Reewoude woont. Ze antwoordt snel. ‘Ik heb al zes brandweerwagens geteld.’ En tien minuten later: ‘Het zijn er al zeker twaalf. Ook nog politie en ambulance!’ Het begin van een brand die nooit uit ons geheugen zal verdwijnen.

Ping. ‘Hello daddy Jo, how are you, are you safe?’ Een boodschap op de telefoon van mijn man, een sms uit Rwanda. We zijn al ruim drie jaar terug, maar nog steeds krijgt hij af en toe een berichtje van een van de medewerkers die hij in 2016 aangenomen heeft als arbeider in de fabriek. En nu ook het coronavirus in Rwanda heerst, vragen de mensen van de fabriek in Kigali zich ook af hoe het met ons gaat. Want na Azië, Europa, Amerika (noord en zuid) is nu ook Afrika aan de beurt.

Zonnepanelen in het zicht? Amme-nooit-nie!

‘Amme-nooit-nie dat er zonnepanelen op de voorkant van ons huis komen.’ Dat riep ik vol overgave toen we 10 jaar geleden ons huis uit 1978 kochten. In 2013 toen we zonnepanelen kregen aan de achterkant hield ik nog steeds voet bij stuk. ‘Ja, maar mevrouw. Die bomen aan de achterkant verlagen het rendement,’ sputterde de expert nog tegen. ‘Ik weet het, maar we gaan die bomen niet kappen en die panelen komen echt niet aan de voorkant. Dat ziet er niet uit.’ Mijn beslissing was genomen.