Onze wereld staat op zijn kop.

Binnen heel korte tijd is veel van wat doodgewoon was in ons leven niet meer mogelijk. De kinderen gaan niet meer naar school. Iedereen werkt thuis of heeft opeens geen werk meer. Samen uit eten of naar de inloop en ontmoeting kan niet meer. Met je team lekker sporten en daarna in de kantine gezellig napraten is ook niet langer mogelijk. En zo zijn er nog veel meer dagelijkse bezigheden weggevallen. Iedereen zit voornamelijk thuis en dat doen we voor elkaar. Eenieder draagt zo zijn of haar steentje bij aan het voorkomen van besmettingen.

We kennen inmiddels de beelden en verhalen van mensen op de intensive care, en het slopende karakter van Covid-19. We horen iedere dag op het journaal het aantal mensen dat overleden is verder toenemen. Bijna iedereen kent inmiddels wel iemand die ziek is, ziek is geweest, of is overleden. Iemand van wie je houdt verliezen geeft veel verdriet voor partners, gezinnen en verdere nabestaanden. Extra zwaar is dat je nu geen afscheid kunt nemen zoals je zou willen. Alle dierbaren om je heen verzamelen, elkaar vasthouden of troosten; het is nu te gevaarlijk. Verdriet dat je niet delen kunt is zwaarder om te dragen.

Het zijn zware tijden voor ons allemaal. We zijn meer dan anders aangewezen op onszelf. Dat is voor ons allemaal naar, maar treft mensen die ouder zijn of hulpbehoevend extra hard. Sociale contacten zijn voor hen van levensbelang. Eenzaamheid mag niet de prijs zijn van veiligheid. Het is dan ook  hartverwarmend om te zien hoe we in deze periode voor elkaar klaar staan. Helpen met boodschappen doen, een praatje bij het open raam. Maar ook andere coronahulp: muzikanten die buiten voor verzorgingshuizen voor afleiding zorgen. Kinderen die stoeptekeningen maken of een voorstelling geven voor het huis van hun opa en oma. Mensen helpen en vinden elkaar door beeldtelefoon, brieven, kaarten, of sturen elkaar foto’s en filmpjes. Zo helpen we elkaar door deze moeilijke tijd: samen!

In deze zorgelijke tijd ben ik trots op alle zorgmedewerkers. Juist voor hen is dit een zware tijd. Qua werkbelasting, maar ook emotioneel. Trots ben ik ook op al die andere mensen die elke dag weer risico’s moeten nemen omdat zij niet thuis kunnen werken. En die ons door hun inzet samen door deze crisistijd heen helpen: de mensen van de hulpdiensten, de toezichthouders en handhavers, de caissières en vakkenvullers, de chauffeurs, en niet te vergeten al de schoonmakers.

Het enige wat de meesten van ons kunnen doen om dit virus te bestrijden is eenvoudig: thuisblijven. Dat u dat kunt is de afgelopen weken wel gebleken, en dat heeft ook resultaat: minder besmettingen en dus minder doden. Dat maakt mij met recht ook trots op U! Uw bijdrage doet ertoe. Dank daarvoor, en houd vol, want al zijn we op de goede weg, we zijn er nog niet. Maar samen gaat het ons lukken het coronavirus te verslaan!

Burgemeester gemeente Berg en Dal