Maar ik merk dat hij er sinds de uitbraak van corona niet zoveel zin meer in heeft.

Hij eet te weinig en zelf koken lukt niet meer. Dit is een rottijd. Alles wat het leven leuk maakt staat stil. De PlusBus rijdt niet, er is geen gymnastiek. De Zonnebloem en ook Vier het leven, waarmee hij naar exposities en voorstellingen ging, allebei gestopt. Er zijn wel dingen via internet, maar daar kan hij niets mee. Nu ga ik, als het effe kan, een stukje met hem lopen. Zijn enige uitje.”

Conny’s moeder overleed 5 jaar geleden, haar vader woont ondanks zijn halfzijdige verlamming zelfstandig. “Dat kan omdat de Thuiszorg hem 3 keer per dag helpt. Zijn oude buurman en een familievriendin hebben een sleutel. Ik ben een Weesper, maar woon in Almere. Het is een fijne gedachte, dat er mensen zijn die snel bij hem kunnen zijn. Onze tweeling Mandy en Bianca staan ook dag en nacht klaar voor hun opa. Ze bezoeken hem wekelijks. Superlief. Als er iets is lossen we het met zijn allen op. Mijn zus woont helaas in België, die mag nu niet komen.”

“Mijn vader wil heel graag zelfstandig blijven wonen. Ik heb hem beloofd dat ik doe wat ik kan zodat hij in zijn eigen huis kan blijven. Zorgen zit in mijn systeem. Je doet gewoon alles wat nodig is om een gezin draaiende te houden. Wassen, koken, boodschappen, samen naar de huisarts of het ziekenhuis. Ik vind het fijn om voor paps te zorgen. Mijn hart is groot. Maar soms is het ook veel én heftig door die stomme corona. En ontzettend irritant dat je niet gewoon even kunt knuffelen.”