De beide namen zijn al heel oud.

Voor de juiste betekenis moeten we terug naar de oudste schrijfwijze, en dat is te beginnen in 1137, in de 12e, 13e en 14e eeuw telkens: Simplevei, Semplovei, Sempelvey, of Senplovoir, Sainplovoir. De eerste reeks (Simplevei) is de Oud-nederlandse voortzetting van de oorspronkelijke naam, de tweede reeks (Senplovoir), waarin de “r” niet werd uitgesproken, is de Luikse, Romaanse vorm van die eeuwen.

De oorspronkelijke naam kan zijn geweest: Simploviacum (‘huis van Simplovius’), gegeven in de Romeinse tijd door de Gallo-Romeinse bewoners van het dorp. Een andere verklaring is dat de oudste naam heeft geluid: Sempervivetum (‘begroeid met altijd groene wilde struiken, b.v. hulst’), zo genoemd naar het uitzicht van ons gebied door de kolonisten uit Wallonië na de Romeinse tijd, misschien in de 6e - 8e eeuw, tijdens het Merovingische Koninkrijk.

De naam Bocholtz zou daarentegen Germaans zijn. De oudste (bekende) schrijfwijze van Bocholtz is ‘Bukehout’ in 1253. De betekenis is beukenbos of beukenhout (Buche of beuk en dan Holz of hout). De naam is gegeven naar een kenmerkende begroeiing van de plaats, mogelijk lag er toen een tamelijk uitgestrekt beukenbos. Deze naam komt voor op verschillende plaatsen in allerlei landen, o.a. Duitsland, België en Frankrijk, soms al in de 7e eeuw.